اگر دو قطره آب که به هم نزدیک شوند، تشکیل یک قطره بزرگتر میدهند ؛

اما دوتکه سنگ هیچگاه با هم یکی نمی شوند ! (برداشت از ضرب المثل کوه به کوه نمیرسد) اما …

پس هر چه سخت تر و قالبی تر باشیم، فهم دیگران برایمان مشکل تر، و در نتیجه امکان بزرگتر شدنمان نیز کاهش می یابد؛

آب در عین نرمی و لطافت در مقایسه با سنگ، به مراتب سر سخت تر، و در رسیدن به هدف خود لجوجتر و مصمم تر است.

سنگ، پشت اولین مانع جدی می ایستد.

اما آب… راه خود را به سمت دریا می یابد.

در زندگی، معنای واقعی سرسختی، استواری و مصمم بودن را، در دل نرمی و گذشت باید جستجو کرد.

گاهی لازم است کوتاه بیاییم و به لطافت آب بخشندگی به خرج دهیم .

گاهی نمیتوان بخشید و گذشت… اما می توان چشمان را بست و عبور کرد.

گاهی مجبور می شوی نادیده بگیری

گاهی نگاهت را به سمت دیگر بدوز که نبینی

ولی با آگاهی و شناخت

و آنگاه بخشیدن را خواهی آموخت عین لطافت آب !